De afgelopen jaren hebben verschillende landen achtereenvolgens de regelgeving over de vlamvertraging van materialen aangescherpt, waardoor er hogere eisen worden gesteld aan de vlamvertraging van polymere materialen en bouwmaterialen.

Wat zijn de testnormen voor de brandklasse bij brandveiligheidstests?

I. Zuurstofindex Test

Concept: Onder gespecificeerde omstandigheden, de minimale zuurstofconcentratie die nodig is voor een materiaal om vlammende verbranding te ondergaan in een zuurstof-stikstof menggasstroom, die meestal wordt uitgedrukt als een volumeprocent zuurstof. Een hoge zuurstofindex geeft aan dat het materiaal niet gemakkelijk brandt, terwijl een lage zuurstofindex aangeeft dat het materiaal gemakkelijk brandt.

II. Horizontale Ontvlambaarheidstest

1. Concept: Kan worden gebruikt voor horizontale verbranding van kunststof platen, rubber platen, geschuimde materialen, etc. (Veelvoorkomende horizontale brandniveaus: HB, HB40, HB75, HBF, HF-1, HF-2).

2. Veelvoorkomende normen: UL94, ASTM D635, GB/T 2408 Methode A, ASTM D4986, ISO9772.

III. Verticale Ontvlambaarheidstest

1. Concept: Kan worden gebruikt voor verticale verbranding van kunststof platen, rubber platen, geschuimde materialen, filmmaterialen, etc. (Veelvoorkomende verticale brandniveaus: V-0, V-1, V-2, VTM-0, VTM-1, VTM-2, FV0, FV1, FV2, VV-1).

2. Veelvoorkomende normen: UL94, GB/T 2408 Methode B, ASTM D3801, GB/T 4609, ASTM D4804, ISO 9773, UL 1581, UL 2556.

IV. De hete draad brandtest

1. Concept: De gespecificeerde elektrische verwarmingsdraad wordt gedurende 1 minuut met een grote stroom verwarmd tot de testtemperatuur (550℃-960℃). Vervolgens wordt het testmonster verticaal gebrandmerkt bij de gespecificeerde druk. Het brandgevaar van het monster wordt bepaald door te observeren of het monster en het substraat ontbranden of de duur van de ontsteking. De ontstekingskenmerken, ontstekings temperatuur (GWIT), ontvlambaarheid en ontvlambaarheidsindex (GWFI) van het vaste brandbare materiaal worden verkregen.

2. Veelvoorkomende normen: IEC 60695-2, GB/T 5169, GB 4943.

V. Brandbaarheidstest voor Bouwmaterialen

1. Concept: Over het algemeen wordt het onderverdeeld in vloerbedekkingsmaterialen en niet-vloerbedekkingsmaterialen (afhankelijk van het brandniveau kan het worden geclassificeerd als: onbrandbare materialen, vlamvertragende materialen, brandbare materialen en ontvlambare materialen).

2. Veelvoorkomende normen: GB 8624 en EN 13501-1.

De testruimte voor de brandwerendheid van materialen is verplicht door overheden van alle landen. Momenteel zijn de standaardsystemen voor brandbeveiliging in de wereld verdeeld in drie hoofdcategorieën: het Europese systeem, het Amerikaanse systeem en het Australische systeem.

De vlamvertragende eisen voor bouwmaterialen hebben specifieke voorschriften op basis van hun verschillende toepassingslocaties. In openbare plaatsen en hoogbouw zijn de bijbehorende vlamvertragende eisen voor bouwmaterialen bijvoorbeeld relatief hoog. Daarom is het begrijpen en beheersen van de vlamvertragende prestaties van bouwmaterialen zelf een technische informatie die elke fabrikant/distributeur/consument moet bezitten. Het kan ons effectieve begeleiding bieden bij het kopen/gebruiken van bouwmaterialen. Ondertussen heeft elk land/regio zijn eigen verplichte standaardmethoden voor het testen van de vlamvertraging van gebouwen.

De brandtest van bouwmaterialen is cruciaal voor het waarborgen van de brandveiligheid van gebouwen.

Door middel van testen kunnen de verbrandingseigenschappen van materialen onder brandcondities worden geëvalueerd, waardoor geschikte materialen kunnen worden geselecteerd en effectieve brandpreventiemaatregelen kunnen worden genomen. Dit kan niet alleen de veiligheid van levens beschermen, maar ook materiële schade verminderen en voldoen aan relevante wet- en regelgeving.